«Όσο οι άνθρωποι είναι λίγο πολύ νέοι και η μουσική παρτιτούρα της ζωής τους δεν είναι παρά στους πρώτους της ρυθμούς, μπορούν να τη συνθέσουν μαζί και να ανταλλάξουν μοτίβα (…) αλλά, όταν συναντώνται σε μια πιο ώριμη ηλικία, η μουσική τους παρτιτούρα είναι λίγο πολύ συμπληρωμένη και κάθε λέξη, κάθε αντικείμενο, σημαίνουν κάτι διαφορετικό στην παρτιτούρα του καθενός»
Milan Kundera, «H αβάσταχτη ελαφρότητα του Είναι» (μετάφραση από τα Γαλλικά: Κατερίνα Δασκαλάκη»
Το πασίγνωστο ομώνυμο σαμπουάν
Είσαι Έλληνας μεταξύ 25-35 ετών και ακούς Vidal Sassoon. Αυτομάτως στο μυαλό σου έρχεται το προϊόν της φωτογραφίας και το σποτάκι ”wash and go” του διαφημιστικού. Δεν είσαι ο μόνος. Ωστόσο, εκτός από σαμπουάν ο Vidal Sassoon ήταν ένας επιτυχημένος άνθρωπος με μια συναρπαστική ζωή.
Ο Vidal Sassoon λοιπόν γεννήθηκε το 1928 κοντά στο Λονδίνο από γονείς Σεφαραδίτες Εβραίους. Ο πατέρας του μάλιστα ήταν Σεφαραδίτης Σαλονικιός (ο οποίος σαν καλός Ελληναράς παράτησε την οικογένεια όταν ο Sassoon ήταν 3 χρονών).
Για όσους δε ξέρουν (ή δε θέλουν να θυμούνται) η παρουσία της Εβραϊκής κοινότητας στη Θεσσαλονίκη ήταν εντονότατη μέχρι και πριν τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο*. Οι Σεφαραδίτες εκδιώχθηκαν από την Ισπανία και στα τέλη του 15ου αιώνα και εγκαταστάθηκαν στη Θεσσαλονίκη μετά από πρόσκληση του Σουλτάνου Βαγιαζήτ Β’. Με τον καιρό η κοινότητα άκμασε και οι Σεφαραδίτες αποτελούσαν τη πολυπληθέστερη πληθυσμιακά ομάδα της πόλης δίνοντας στη Θεσσαλονίκη την προσωνυμία «Η Μητέρα του Ισραήλ». Μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου πολέμου η κοινότητα καταποντίστηκε ενώ μόνο ένα μικρό μνημείο στην παραλιακή της Θεσσαλονίκης υπενθυμίζει την σημαντικότατη παρουσία της.
Το μνημείο του Ολοκαυτώματος στην παραλιακή οδό της Θεσσαλονίκης
* αναφέρεται ότι οι διώξεις των Εβραίων στην Θεσσαλονίκη ξεκίνησαν αμέσως μετά την είσοδο του «ένδοξου ελληνικού στρατού» στην πόλη κατά τη διάρκεια των Δεύτερων Βαλκανικών Πολέμων αλλά τέλος πάντων, ας κατηγορήσουμε μόνο τους κακούς ναζί τώρα που μας βολεύει και μπορούμε.
Το σύμβολο της μυστικής οργάνωσης Η ομάδα των 43
Ας κλείσουμε όμως αυτή τη παρένθεση. Ο Sassoon ήταν πολύ μικρός για να πολεμήσει στον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο αλλά μετά το τέλος του και σε ηλικία 17 ετών έγινε το νεότερο μέλος της «Ομάδας των 43» (43 Group). Η συγκεκριμένη ομάδα ήταν αντιφασιστική και αποτελούνταν από Εβραίους, βετεράνους του Β’ Παγκοσμίου πολέμου και είχε ως σκοπό να αντιμετωπίσει της φασιστικές οργανώσεις στην Αγγλία. Συγκεκριμένες ομάδες όπως η «Βρετανική Λεγεώνα των Βετεράνων» (British League of Ex-Servicemen) και το «Κίνημα της Ένωσης» (Union Movement) εκφωνούσαν αντισημιτικούς λόγους και προκαλούσαν βίαια επεισόδια με θύματα τους Εβραίους του Λονδίνου. Η Ομάδα των 43 λοιπόν διέλυε τις συναντήσεις ακροδεξιών, αποκάλυπτε τη δράση φασιστικών ομάδων και επιτίθεντο στους φασίστες στο δρόμο (και πολύ καλά τους έκανε). Την αντιφασιστική δράση του Vidal Sassoon μνημόνευσε μέχρι και η Daily Telegraph που τον αποκάλεσε «αντιφασίστα-μαχητή κομμωτή» για τον ρόλο του στην αποτροπή διάδοσης μηνυμάτων μίσους κατά τη περίοδο που ακολούθησε τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο.
Μετά από αυτές του τις περιπέτειες κατατάχθηκε στις Ισραηλινές Δυνάμεις και πολέμησε στον Αραβοϊσραηλινό πόλεμο του 1948 μιλώντας με τα καλύτερα λόγια για τα συναισθήματα που αποκόμισε κατά τη διάρκεια της εγκαθίδρυσης του κράτους του Ισραήλ.
Μετά από το πέρας των πολέμων αυτών άνοιξε κομμωτήριο στο Λονδίνο όπου διέδωσε κάποιους δικούς του τύπους κουρέματος και μετά εγκαταστάθηκε στη Νέα Υόρκη. Έγινε διάσημος και σε σύντομο σχετικά χρονικό διάστημα άρχισε να προωθεί τη δική του σειρά προϊόντων περιποίησης μαλλιών η οποία έγινε ο κολωσσός που επιβιώνει μέχρι και σήμερα. Παράλληλα και μέχρι το τέλος της ζωής του ασχολήθηκε με τις φιλανθρωπίες και ίδρυσε το «Διεθνές κέντρο για την μελέτη του αντισημιτισμού Vidal Sassoon» (Vidal Sassoon International Center for the study of antisemitism). Πέθανε το 2012 από λευχαιμία στο σπίτι του στην Καλιφόρνια.
Την επόμενη φορά λοιπόν που θα λούζεστε με κάποιο από τα σαμπουάν της εταιρείας να θυμάστε ότι πίσω από το όνομα Vidal Sassoon βρίσκεται ένας θρύλος, μαχητής αντιφασίστας και φιλάνθρωπος. Η παραδειγματική ζωή του Vidal Sassoon καταρρίπτει τα όποια στερεότυπα περί μαλθακών κομμωτών και ο ίδιος θα πρέπει να μνημονεύεται όχι μόνο για τα προϊόντα περιποίησης μαλλιών αλλά και για το αντιφασιστικό και φιλανθρωπικό του έργο (κάτι που γίνεται στο εξωτερικό αλλά δε νομίζω στην Ελλάδα)
Για περεταίρω διάβασμα
Η ζωή του στο wikipedia: https://en.wikipedia.org/wiki/Vidal_Sassoon
Η ομάδα των 43: https://en.wikipedia.org/wiki/43_Group
Λίγα λόγια για τους Σεφαραδίτες:
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%B5%CF%86%CE%B1%CF%81%CE%B4%CE%AF%CF%84%CE%B5%CF%82
The Editor
kinigise-giati-tous-dechthike-me-anichtes-agkales-stin-othomaniki-aftokratoria/
Το συγκεκριμένο άρθρο έχει ως σκοπό να αποκαταστήσει την αδικία εις βάρος των συμπαθών αυτών πλασμάτων (και γενικά των ψαριών) όπου σύμφωνα με τους αστικούς μύθους και την ποπ κουλτούρα (βλέπε Finding Nemo) οι μνημονικές τους ικανότητες είναι εξαιρετικά περιορισμένες. Έτσι, αναφέρεται συχνά ότι έχουν μνήμη διάρκειας 3 δευτερολέπτων (τώρα γιατί 3 και όχι 2 ή 4 ένας θεός ξέρει) και ότι μετά από αυτό το χρονικό όριο έχουν ξεχάσει τα πάντα.
Συνηθισμένο χρυσόψαρο
Αρχικά, λίγα λόγια για τα χρυσόψαρα. Το εν λόγω ψάρι είναι είδος του γλυκού νερού και εξημερώθηκε πρωτίστως στην αρχαία Κίνα. Υπάρχουν δε διάφορες ποικιλίες που προήλθαν από διασταυρώσεις και οι οποίες μπορεί να διαφέρουν στο μέγεθος, το χρώμα και το σωματότυπο.
Η συμπεριφορά των χρυσόψαρων έχει μελετηθεί αρκετά και μπορεί να ποικίλει ανάλογα με τις συνθήκες διαβίωσης. Έχει διαπιστωθεί ότι έχουν υψηλές δυνατότητες συνειρμικής και κοινωνικής μάθησης. Ιδιαίτερα όσον αφορά στις μνημονικές τους ικανότητες έχει πλέον αποδειχθεί ότι τα χρυσόψαρα μπορούν να αναγνωρίζουν διαφορετικά χρώματα, σχήματα και ήχους ως και μετά από τρεις μήνες. Άλλο ένα παράδειγμα μνημονικής ικανότητας αποτελεί και το γεγονός ότι μπορούν μετά από κάποιο χρονικό διάστημα να αναγνωρίζουν τον ιδιοκτήτη τους πλέοντας στα τοιχώματα του ενυδρείου χωρίς να φοβούνται.
Αυτό δεν είναι χρυσόψαρο
Πειράματα με διάφορα ψάρια έχουν δείξει ότι αυτά θυμούνται ήχους που συνδέονται με το φαγητό για μεγάλο χρονικό διάστημα. Σε αυτά τα πειράματα, όταν ο ήχος παίχτηκε ξανά μετά την απελευθέρωσή τους στη φύση, τα ψάρια επέστρεψαν στον τόπο όπου είχε γίνει η σύνδεση μεταξύ ήχου και λήψης φαγητού. Άλλοι ερευνητές αναφέρουν ότι οι ικανότητες μάθησης των ψαριών είναι ανάλογες με αυτών των αρουραίων και των ποντικών (παραδοσικά «έξυπνων» πειραματόζωων) και ότι μπορούν να μάθουν την λύση σε δοκιμασίες που αφορούν την έξοδο από λαβύρινθους. Ακόμα πιο πολύπλοκες διαδικασίες έχουν δείξει ότι τα χρυσόψαρα έχουν ακόμα και την αίσθηση του χρόνου. Σε πειράματα του πανεπιστημίου του Plymouth τα χρυσόψαρα εκπαιδεύτηκαν ώστε να χρησιμοποιούν ενός τύπου διακόπτη για να παίρνουν τροφή. Σε μετέπειτα συνεδρίες ο διακόπτης ενργοποιούνταν μόνο για συγκεκριμένες ώρες τις μέρες και τα χρυσόψαρα έδειξαν να το καταλαβαίνουν και τον χρησιμοποιούσαν μόνο τις ώρες στις οποίες ήταν ενεργός.
Ο μύθος λοιπόν για ακόμη μια φορά καταρρίπτεται και καταδεικνύει ότι η κρίση για τη μάθηση και την «εξυπνάδα» στα ζώα μπορεί να είναι απόλυτα λανθασμένος όταν χρησιμοποιούμε επιπόλαιες παρατηρήσεις και ανθρώπινα κριτήρια. Όπως πολύ ωραία το είχε θέσει και ο Αϊνστάιν: «Everybody is a genious. But if you judge a fish by its abilitiy to climb a tree, it will live its whole life believing that it is stupid»(«Ο καθένας είναι διάνοια. Αν όμως κρίνει κανείς κανείς την ικανότητα ενός ψαριού να σκαρφαλώνει στα δέντρα τότε θα ζήσει την υπόλοιπη ζωή του πιστεύοντας ότι είναι ηλίθιο»).
Τα χρυσόψαρα λοιπόν είναι έξυπνα για αυτό που χρειάζεται να κάνουν: να επιβιώνουν στα περιβάλλοντα στα οποία ζουν. Αν χρειάζεται να κρίνουμε κάποιον για τις περιρισμένες διανοητικές του ικανότητες ή για την ηλιθιότητά του καλύτερα να μην τον παρομοιάζουμε λοιπόν με αυτά αλλά με έναν χρυσαυγίτη (λολ).
Myth Buster
